ម៉ាដាហ្គាស្កា ៖ សំឡេង​របស់​អ្នកសរសេរ​ប្លុក​ និង​អ្នក​បក​ប្រែវ័យ​ក្មេង

ក្នុង​អំឡុង​​ កិច្ច​ប្រជុំ​កំពូល​របស់ ក្លូប៊ល វ៉យស៍ ឆ្នាំ២០១០ នៅ​ប្រទេស​ ឈីលី ក្មេង​ស្រី​ម្នាក់​បាន​សួរ​ខ្ញុំ​ថា​ តើ​ខ្ញុំ​ពិតជា​មក​ពី​ប្រទេស​ជប៉ុន​មែន​ឬ ជា​ប្រទេស​ដែល​​នាង​​​​មានចំណាប់​អារម្មណ៍​មក​លើ​ជា​ខ្លាំង ចំពោះ​គ្រប់រឿង​ ទាំងភាសា វប្បធម៌ និងជាពិសេស​គឺហ្ស៊ូហ្ស៊ី។​ ខ្ញុំស្ងើ​ចដែល​នាង​អាច​និយាយ​ភាសា​ជប៉ុន​ បាន​ល្អ​ជាង​ខ្ញុំផ្ទាល់​ដែល​បាន​រស់​នៅ​ប្រទេស​ជប៉ុន​​រយៈពេល​ ពីរឆ្នាំ​រួច​ទៅហើយ។​

នាង​គឺ​ រ៉ាឌីហ្វឺរ៉ា ហ្វេឡាណា ខែនឌីអ្នក​បក​ប្រែ​សម្រាប់​​គម្រោង​ភាសា​របស់​ក្លូប៊ល វ៉យស៍ គឺភាសា​ ម៉ាឡាហ្កាស៊ី។ ​ខែនឌីដែល​មានអាយុ​ត្រឹម​តែ​ ១៥ឆ្នាំ ប្រហែលជា​​សមាជិក​​​​​វ័យ​ក្មេង​បំផុត​ក្នុង​​ ក្រុម​ក្លូប៊ល វ៉យស៍​។ ការ​ចូលរួម​របស់​អ្នក​​​ជាមួយ​ក្លូប៊ល វ៉យស៍ មិន​ត្រឹម​តែ​​អាច​ជួយ​អភិវឌ្ឍន៍​ជំនាញ​ផ្នែកភាសា​របស់​នាង​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ថែមទាំង​​​ជួយ​ឲ្យ​នាង​អាច​​​លើកកម្ពស់​ភាសា​ជាតិ​របស់​នាង​ផងដែរ​ គឺម៉ាឡាហ្កាស៊ី។ បច្ចុប្បន្ន ខែនឌី គឺជា​និស្សិត​សកល​វិទ្យាល័យ ដែល​មាន​បំណង​ចង់​ដឹង​បន្ថែមពី អ៊ិនហ្វូក្រាហ្វេក​ (infographics) ក្នុង​សកលវិទ្យាល័យ ហើយ​នាង​សង្ឃឹមថា​នឹង​ប្រើប្រាស់​ ប្លុក​ សម្រាប់​ជា​ឧបករណ៍​​ដើម្បី​ឲ្យ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្ដូរ​សង្គម។ ការ​តស៊ូ​មតិ​តាមរយៈ​ប្លុក​នេះ​ គឺពិត​ជា​គួរ​ឲ្យ​សរសើរ​ខ្លាំងណាស់។

ខែនឌី ជាមួយ​នឹង​ឪពុក​របស់​នាង ម៉ាមីនីរីណា​ រ៉ាឌីហ្វេរ៉ា​ រ៉ាណាវីវ៉ូសុន (ឆ្វេង), លីអូណាដ ឈៀន ប្រធាន​គម្រោង​ភាសា​ និង​ អាចប៊ីសប​ ចន បាបធីស អូដាម៉ា​ មក​ពីអ៊ូហ្គង់ដា បុគ្គល​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​​អ្នក​ឈ្នះ​រង្វាន់​សម្រាប់​ព័ត៌មាន​​បន្ទាន់

ខ្ញុំ​បាន​សម្ភាសន៍​ខែនឌី តាមរយៈ​អ៊ីម៉ែល អំពី​ជីវិត​ផ្ទាល់​ខ្លួន​របស់​នាង និង​សកម្មភាព​​ការ​សរសេរ​ប្លុក ៖

១. សូម​ប្រាប់​ខ្ញុំ​បន្ថែម​ពី​ខ្លួន​អ្នក ៖

ខ្ញុំ​ឈ្មោះ រ៉ាឌីហ្វេរ៉ា ហ្វេឡាណា ខែនឌី អាយុ​ ១៥ឆ្នាំ ហើយ​ខ្ញុំ​​កើត​នៅ​ម៉ាដាហ្គាស្កា។ ខ្ញុំ​ជា​សិស្ស​ឆ្នាំ​ទីពីរ​នៅ​វិទ្យាល័យ​។ ខ្ញុំ​រៀន​ភាសា​ជប៉ុន​ ក្នុងអំឡុង​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​រៀន​​ឆ្នាំទីមួយនៅ​​​វិទ្យាល័យ ប៉ុន្តែ​នៅ​ពេល​នោះ​ខ្ញុំ​​គ្រាន់តែ​រៀន​ពីនេះ​ ពីនោះ នៅ​លើ​អ៊ីនធឺណេត។ ខ្ញុំសម្រេច​ចិត្ត​​​រៀនភាសា​​​នេះ​ រយៈ​ពេល​មួយ​ឆ្នាំ​ក្រោយ។

២. តើ​អ្នក​បាន​ចាប់​សរសេរប្លូក​រយៈ​ពេល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​មក​ហើយ?​ ហេតុអ្វី?

កាលពី​ដំបូង ខ្ញុំ​បាន​ឮ​អំពី​ការ​​សរសេរប្លុក​តាមរយៈគម្រោង “ហ្វូកូ ម៉ាដាហ្គាស្កា”។ ខ្ញុំ​បាន​ចូលរួម​ក្នុង​​វគ្គបណ្ដុះបណ្ដាល​ពី​ការ​សរសេរ​ប្លុក​ដែល​​ពួក​គេ​បាន​​រៀបចំ។ ខ្ញុំ​សរសេរ​ប្លុក​តាំង​ពី​ឆ្នាំ ២០០៧។ ប៉ុន្តែ​ ពេល​នោះ​ខ្ញុំ​មិន​សូវ​ជា​​សកម្ម​នោះទេ។ ខ្ញុំ​មិន​មាន​អ៊ីនធឺណេត​ប្រើ​នៅ​ផ្ទះ ហើយ​ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ជា​ត្រូវ​សរសេរ​ពី​អ្វី​ផងដែរ។ ខ្ញុំ​​សរសេរ​ប្លុក​ ដោយ​សារ​តែ​ខ្ញុំ​ចូលចិត្ត​សរសេរ​ពីរឿង តាំង​ពី​ខ្ញុំ​នៅ​ក្មេង។​

៣. ​តើ​​ពេល​ចាប់​ផ្តើម​ដំបូង​អ្នក​សរសេរ​ពី​អ្វី?

ខ្ញុំសរសេរ​អំពី​​​រឿងរ៉ាវ​ដែល​​កើតឡើង​ក្នុង​ជីវិត​ប្រចាំថ្ងៃ អំពី​រឿងដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍​​ ឬ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំខឹង។​

៤. ​តើ​គ្រួសារ​របស់​អ្នក​​បើក​ចំហ​ចំពោះ​ការ​ប្រើ​ប្រាស់​បច្ចេក​វិទ្យាថ្មី​ដែរ​ឬ​ទេ? តើ​ពួកគេ​​​​គាំទ្រ​ចំពោះ​​​សកម្មភាព​​នៅលើ​អ៊ីនធឺណេត​រ​បស់​អ្នក​ដែរ​ឬ​ទេ?

ចាស! ដោយសារតែទាំង​ឪពុក និងម្ដាយ​របស់​ខ្ញុំ​សុទ្ធ​តែ​ធ្វើ​ការ​ជាមួយ​កុំព្យូទ័រ​ ជាពិសេស​​ឪពុក​របស់ខ្ញុំ​ ព្រោះ​គាត់​ចាប់​អារម្មណ៍​ចំពោះ​​ការ​ថតរូប​​ជា​ខ្លាំង។ ឪពុក​របស់​ខ្ញុំ​ជា​អ្នកសរសេរ​ប្លុក​ដ៏សកម្ម​ម្នាក់។ ដរាប​ណា​ដែលខ្ញុំ​មិន​និយាយ​ពី​រឿង​នយោបាយ​ គឹគ្មាន​បញ្ហា​នោះទេ ដោយ​សារតែ​នៅ​ម៉ាដាហ្គាស្កា​នេះ​ ​ជាពិសេស​ក្នុង​អំឡុង​​ពេល​មានវិបត្តិ​ នយោបាយ​គឺ​ជា​ប្រធានបទ​រសើប​​​មួយ។

 

៥. តើ​​អ្នក​ចូលចិត្ត​អ្វី​បំផុត​​អំពី​ការ​សរសេរ​ប្លុក?

ការ​សរសេរ​ប្លុក ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំអាច​ចែក​រំលែក​គំនិត​របស់ខ្ញុំ​ទៅ​កាន់​អ្នក​ដទៃ ដើម្បី​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដឹង​ពី​អ្វី​ដែល​បានកើត​ឡើង​ក្នុង​ជីវិត​របស់ខ្ញុំ​ និង​ក្នុង​សហគមន៍​របស់​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​វាយតម្លៃ​ខ្ពស់​ចំពោះ​ឱកាស​ដើម្បី​ចែក​រំលែក​ពី​រូបខ្ញុំ​ទៅ​កាន់​អ្នកដទៃ​ និង​ដើម្បី​ទំនាក់​ទំនង​ជាមួយ​អ្នក​អាន។ ប្លុក​ជា​វិធី​មួយ​ដើម្បី​ធ្វើ​ទំនាក់​ទំនង​ជាមួយ​អ្នកដទៃ។​ ប៉ុន្តែ​ក្រៅ​ពី​ការ​សរសេរ​ ខ្ញុំ​ក៏​ចូលចិត្ត​បង្កើត​ផ្ទាំង​បដា​សម្រាប់​ប្លុក​របស់ខ្ញុំ​ផងដែរ ខ្ញុំចូលចិត្ត​កែ​រូបថត ទោះបីជា​ខ្ញុំ​មិនសូវ​ជា​មាន​ជំនាញ​នៅ​​ឡើយ​ក៏ដោយ។

៦. តើ​អ្នក​​គិត​យ៉ាង​ម៉េច​ចំពោះ​ការ​សរសេរ​ប្លុក​នៅ​ក្នុង​ម៉ាដាហ្គាស្កា?

លទ្ធភាព​ក្នុង​ការ​ប្រើប្រាស់​ប្លុក​គឺនៅ​មាន​កម្រិត​នៅ​​ម៉ាដាហ្គាស្កា ដោយ​សារ​មាន​តែ​មួយ ឬ​ពីរ​ភាគរយ​នៃ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ម៉ាឡាហ្កាស៊ី ដែល​អាច​មាន​លទ្ធភាព​ប្រើប្រាស់​អ៊ីនធើណែត​បាន​ព្រោះ​តែ​តម្លៃ​របស់​វា។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំដឹង​ថា​មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ដែលចង់សរសេរ​ប្លុក។ ប្រសិន​បើ​អាច​បង្កើន​នូវ​លទ្ធភាព​ប្រើប្រាស់​អ៊ីនធើណែត ខ្ញុំជឿជាក់ថា​ការសរសេរ​ប្លុក​​នឹងអាច​រួម​ចំណែក​ក្នុង​ការ​ផ្លាស់​ប្ដូរ​​វិធីជីវិត​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ម៉ាឡាហ្កាស៊ី។

៧. តើអ្នក​មាន​ការ​រំពឹង​ទុក​អ្វី​ខ្លះពី​ការ​សរសេរ​ប្លុកសម្រាប់​ខ្លួនអ្នក​ផ្ទាល់ និង​សហគមន៍​របស់​អ្នក?

ខ្ញុំ​សង្ឃឹម​ថា​នឹង​អាច​ទាក់ទាញ​ឲ្យ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ងាក​មក​រក​ការ​សរសេរ​ប្លុក ឬ​ប្រហែលជា​ខ្ញុំ​នឹង​អាច​ផ្លាស់​ប្ដូរ​នូវ​ទស្សនៈ​របស់​មនុស្ស​មួយចំនួន​តាម​រយៈ​ការ​ចែក​រំលែក​គំនិត​របស់ខ្ញុំ ជាពិសេស​អំពី​ការ​សរសេរ​ប្លុក។ ខ្ញុំ​ចាំថា​ ពេលដែល​ខ្ញុំ​ប្រាប់​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ​មួយ​ចំនួន ពួក​គេ​និយាយថា​​កា​រសរសេរប្លុក​គឺជា​ការ​ខ្ជះខ្ជាយ​ពេលវលា។​

៨. អ្នកជា​អ្នកបក​ប្រែ​​ឲ្យ​គម្រោង​ភាសា​របស់​ក្លូប៊ល វ៉យស៍ មកជា​ភាសា​ម៉ាឡាហ្កាស៊ី។ តើ​អ្នក​គិត​យ៉ាង​ដូច​ម្តេច​ចំពោះ​តួនាទី​របស់​អ្នកជាមួយ​នឹង​ ក្លូប៊ល វ៉យស៍ ឥឡូវ​នេះ?

ក្លូប៊ល វ៉យស៍ ជា​សហគមន៍​ដ៏​​ធំមួយ វា​ជា​វែបសាយ​ដ៏​សំខាន់ ហើយ​វែបសាយ​របៀប​នេះ​មាន​​តិចតួចនៅ​ឡើយ ដែល​អាច​បកប្រែ​មកជា​ភាសា​ម៉ាឡាហ្កាស៊ី។ ភាសា​ម៉ាឡាហ្កាស៊ី មិន​ត្រូវ​បាន​គេ​ស្គាល់​ច្រើន​នោះទេ ហើយ​នេះ​ជា​កិត្តិយស​របស់ខ្ញុំ​ក្នុង​ការ​​បកប្រែ​អត្ថបទ​របស់ក្លូប៊ល វ៉យស៍ មក​ជា​ភាសា​ដើម​របស់​ខ្ញុំ។ នេះ​ក៏​ជា​វិធី​មួយ​សម្រាប់ខ្ញុំដើម្បី​អាច​​អភិវឌ្ឍន៍​ជំនាញ​ភាសា​អង់គ្លេស និង​ភាសា​ម៉ាឡាហ្កាស៊ី​ផងដែរ។ ហើយ​ឥឡូវ​នេះ​ដែល​ខ្ញុំ​បានចូលរួម​ក្នុង​កិច្ច​ប្រជុំ​កំពូល​ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​កាន់តែ​​មាន​ការ​ជំរុញ​ចិត្ត​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ក្នុង​ការ​បកប្រែ។ ខ្ញុំចូលចិត្ត​ការងារ​នេះ។ ក្លូប៊ល វ៉យស៍ ក្លាយ​ទៅជា​អ្វី​ម្យ៉ាង​ដែលសំខាន់​សម្រាប់ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​មាន​មោទនភាព​​ក្នុង​ការ​ក្លាយ​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​សហគមន៍​ក្លូប៊ល វ៉យស៍។

៩. តើនៅ​ពេល​អនាគត​អ្នក​មើល​​រូប​អ្នក​យ៉ាង​ដូចម្ដេច?

បន្ទាប់ពី​វិទ្យាល័យ ខ្ញុំ​នឹង​សិក្សា​បច្ចេកវិទ្យាព័ត៌មាន ឬ​ក៏​អ៊ីនហ្វូក្រាហ្វិក។ ខ្ញុំសង្ឃឹម​ថា​ខ្ញុំ​នឹង​​កាន់តែ​​ចូលរួម​ចំណែក​កាន់​តែ​ច្រើន​​ជាមួយ​ក្លូប៊ល វ៉យស៍។

១០. តើ​អ្វី​ជា​សារ​របស់​អ្នក​ទៅ​កាន់​អ្នក​ប្រើប្រាស់អ៊ីនធើណែត​ដទៃ​ទៀត?

សូម​ធ្វើ​ចិត្ត​ឲ្យ​កាន់តែ​បើក​ទូលាយ។ ការ​សរសេរ​ប្លុក​គឺជា​វិធី​ងាយស្រួល​ដើម្បី​ចែក​រំលែក​គំនិត​របស់អ្នក។ វា​​នឹង​មិន​មែន​ជា​ការ​​ខ្ជះខ្ជាយ​ពេលវេលា​​នោះទេ ជាពិសេស​ប្រសិន​បើ​អ្នកសរសេរ​អ្វី​ម្យ៉ាង​ដែល​គួរឲ្យចាប់​អារម្មណ៍ និង​មាន​ប្រយោជន៍។ តាម​រយៈ​ការ​សរសេរ​ប្លុក ប្រហែលជា​យើង​នឹង​អាច​រកស្គាល់​​អ្នក​សរសេរ​ប្លុក​ដទៃ​ក្នុង​ពិភព​លោក​ដែលអាច​ចែករំលែក​គំនិត​របស់យើង និង​អ្នកដែល​អាច​យល់​ និងជួយ​យើង​ក្នុង​ជីវិត​របស់យើង។ នៅពេល​ដែលខ្ញុំ​ចូលរួម​ក្នុង​​វគ្គ​បណ្ដុះបណ្ដាល​ស្ដីពីការ​សរសេរប្លុក​ របស់ ហ្វូកូ ខ្ញុំសួរ​ពួក​គេ​ថា​តើ​ខ្ញុំ​អាច​សរសេរ​អ្វី​នៅ​លើ​ប្លុក។ ចម្លើយ​របស់​​គេ​គឺ​ថា​ខ្ញុំអាច​ប្រើ​ប្លុក​ជា​កំណត់​ហេតុ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ។ វា​ជា​ការ​ពិត​ ប៉ុន្តែសូម​ប្រយ័ត្ន​ក្នុង​ការ​ចែក​រំលែក​ពី​អ្វី​ដែល​មាន​លក្ខណៈ​ផ្ទាល់ខ្លួន​ពេក​នៅ​លើ​ប្លុក​របស់អ្នក មនុស្ស​មួយ​ចំនួន​អាច​ប្រើប្រាស់​រឿង​បែប​នោះ​ដើម្បី​ធ្វើ​បាប​ ឬ​វាយ​ប្រហារ​លើ​រូប​អ្នក​ក៏ថា​បានដែរ។

មតិ​ត្រូវបិទ