តាមរយៈកញ្ចក់របស់និស្សិតនៃសាកលវិទ្យាល័យជនជាតិដើមភាគតិចនៃវេណេស៊ុយអេឡា
ពេលខ្លះ ត្រូវចំណាយពេលរាប់សិបថ្ងៃសម្រាប់និស្សិតដើម្បីមកដល់ទីធ្លា នៃសាកលវិទ្យាល័យជនជាតិដើមភាគតិចនៃវេណេស៊ុយអេឡា។ មកពីសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចមួយក្នុងប្រទេស និស្សិតនឹងធ្វើដំណើរដោយទូក ឡានក្រុងឬអ្នកខ្លះទៀតគឺដើរថ្មើរជើងដើម្បីចាប់ផ្តើមឆមាសថ្មី។ ពួកគេត្រូវបានទាក់ទាញដោយវិធីរៀនសូត្របែបច្នៃប្រឌិត ដែលពិចារណាជាពិសេសស្ដីពីបរិបទដែលសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចកំពុងរស់នៅ។ សាកលវិទ្យាល័យជនជាតិដើមភាគតិចនៃវេណេស៊ុយអេឡា ពណ៌នាបេសសកម្មរបស់ខ្លនថា [es]:
សាកលវិទ្យាល័យដែលលើកកម្ពស់ការយល់ដឹង និងអប់រំសិស្សដែលជាជនជាតិដើមភាគតិច ដើម្បីឲ្យគេអាចបម្រើសហគមន៍របស់ពួកគេ។ យើងអភិរក្ស និងពង្រឹងសមត្ថភាពជនជាតិដើមភាគតិច ហើយយើង និងចង់សម្រេចឲ្យបាននូវការអប់រំកម្រិតខ្ពស់ស្ដីពី អន្តរវប្បធម៌ និងពិសោធន៍
ទីធ្លានេះមានទំហំ ២០០០ហិចតា នៃព្រៃឈើ និងសាវ៉ាណា មានទីតាំងនៅក្នុង តាកា នៅ រដ្ឋបូលីវ៉ា ។ ចក្ខុវិស័យដើមដំបូង គឺបានមកពីអង្គការសិទ្ធិជនជាតិដើមភាគតិច ដែលរួមមានមេដឹកនាំក្រុមជនជាតិដើមភាគតិច និងអ្នកបួសក្នុងសាសនាគ្រិស្ត ដែលមានគោលបំណងថែរក្សាជីវភាពរស់នៅតាមបែបប្រពៃណីឲ្យច្រើនបំផុតតាមដែលធ្វើទៅបាន។ និស្សិតរស់នៅក្នុងតំបន់តូចមួយ ឬ “ភូមិ” មានសមាជិកក្នុងក្រុមជាតិសាសន៍របស់ខ្លួន ឬជាមួយនិស្សិតដទៃមកពីសហគមន៍ផ្សេងទៀត ដែលនៅទីនោះពួកគេចម្អិនម្ហូបអាហារដោយចង្រ្កានភ្នក់ភ្លើងធម្មតាក្នុងសហគមន៍។ ពួកគេថែមទាំងអាចទាញយកផលប្រយោជន៍ពីដីកន្លែងនេះ ដោយពួកគេអាចស្ទូចត្រី ឬប្រមាញ់សត្វដើម្បីយកមកធ្វើជាម្ហូបអាហារផងដែរ។
ទន្លេហូរឆ្លងកាត់ទីធ្លារបស់សាកលវិទ្យាល័យ។ ថតដោយ វ៉ាដាណា។
បន្ថែមពីលើនោះ និស្សិតអាចចូលរួមក្នុងថ្នាក់រៀនចម្រុះមុខវិជ្ជា មានទាំង សិទ្ធិជនជាតិដើមភាគតិច ប្រវត្តិ និងភាសា និងមេរៀនទាក់ទងនឹងទស្សនៈបែបលោកធាតុ និងព្រលឹងចំពោះវប្បធម៌របស់ពួកគេ។ ពួកគេក៏បានរៀនពីមុខវិជ្ជាដែលទាក់ទងនឹងផលិតកម្ម ដូចជា ការចិញ្ជឹមឃ្មុំ ការចិញ្ចឹមទា និងត្រី និងការអនុវត្តន៍ផ្នែកកសិវប្បកម្មដទៃទៀត។ ការរួមបញ្ចូលរវាងការរៀនសូត្រ និងការផលិត គឺជាចំណុចមួយដែលធ្វើឲ្យសាកលវិទ្យាល័យនេះមានលក្ខណៈពិសេស និងអាចដោះស្រាយបញ្ហាក្នុងបរិបទជាក់ស្ដែងដែលនិស្សិតបានជួបប្រទះ។
មកពី សហគមន៍មួយក្នុងចំណោម សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិច ចំនួន ៣៥ – ៤៥ នៅទូទាំងប្រទេស និស្សិតដែលមកពីសហគមន៍ដូចជា ពែរម៉ុន , វ៉ារៅ, យេក្វាណា, យុកប៉ា, និងដទៃទៀត។ និស្សិតត្រូវបានជ្រើសរើសដោយសហគមន៍របស់គេ ដើម្បីមកចូលរួមសិក្សានៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យក្នុងអណត្តិជាក់លាក់ ហើយត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ ដើម្បីធ្វើជាប្រយោជន៍ដល់សហគមន៍របស់ពួកគេបន្ទាប់ពីការសិក្សារបស់ពួកគេត្រូវបានបញ្ចប់។
កិច្ចពិភាក្សាបើកចំហរ។ ថតដោយ លូស កាឡូស ដាយអាស និងត្រូវបានដាក់ឲ្យប្រើក្នុងអាជ្ញាប័ណ្ណចែករំលែកដោយការបញ្ជាក់ពីប្រភព។
ជាមួយនឹងសកម្មភាពជាច្រើន និងរឿងរ៉ាវដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ជាច្រើនមកពីនិស្សិត ប៉ុន្តែរូបភាព និងរឿងរ៉ាវនៅលើទីធ្លាសាកលវិទ្យាល័យទាំងនេះ នឹងត្រូវបានថត និងកត់ត្រាទុក ក្នុងពេលដែលមានសាស្រ្តាចារ្យទៅធ្វើទស្សនកិច្ច ឬអ្នកធ្វើទស្សនកិច្ចដទៃទៀតត្រលប់ទៅផ្ទះប៉ុណ្ណោះដែលពួកគេអាចចែករំលែកបាន ដូចជាករណីរបស់ អ្នករួមចំណែកឲ្យ ក្លូប៊ល វ៉យស៍ លូស កាឡូស ដាយអាស ដែលបានកត់ត្រានូវទស្សនកិច្ចរបស់លោកនៅលើ អាល់ប៊ុម ហ្វ្លិកគ័រ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ និស្សិតជាច្រើន គឺមានភាពសកម្មនៅលើប្រព័ន្ធអ៊ីនធើណែត ដោយទាញផលប្រយោជន៍ពី អ៊ីនហ្វូសិនត្រូស (InfoCentro) ដែលមានទីតាំងលើទីធ្លាសាកលវិទ្យាល័យ។ សូមអរគុណដល់ កម្មវិធីរបស់រដ្ឋាភិបាលមួយនេះ ដែលផ្តល់ជារចនាសម្ព័ន្ធ និងលទ្ធភាពប្រើប្រាស់អ៊ីនធើណែត សម្រាប់សហគមន៍ជនបទ និស្សិតមានសក្ដានុពលភាពក្នុងការដើរតួយ៉ាងសំខាន់ ដើម្បីបង្ហាញពីសាកលវិទ្យាល័យរបស់ពួកគេទៅកាន់អ្នកដទៃនៅក្នុងប្រទេស តំបន់ និងពិភពលោក។
សហប្រតិបត្តិការ របស់ រ៉ាយស៊ីង វ៉យស៍
សូមអរគុណដល់ គម្រោងសាកលវិទ្យាល័យជនជាតិដើមភាគតិចនៃវេណេស៊ុយអេឡា ដែលគាំទ្រដោយ មូលនិធិ អាវីណា (Avina Foundation) រ៉ាយស៊ីង វ៉យស៍ ត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យទៅធ្វើទស្សនកិច្ចសាកលវិទ្យាល័យនោះកាលពីសប្ដាហ៍ចុងក្រោយក្នុងខែកុម្ភៈ ហើយបានធ្វើការយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងក្រុមនិស្សិត។ គោលបំណងចម្បងនៃការធ្វើទស្សនកិច្ចនេះគឺដើម្បីគាំទ្រនិស្សិតដើម្បីពង្រឹងជំនាញសារព័ត៌មានប្រជាពលរដ្ឋ ឲ្យឡើងទៅដល់កម្រិតដែលពួកគេអាចក្លាយជាធនធានសម្រាប់និស្សិតដទៃទៀតដែលប្រើប្រាស់អ៊ីនធើណែតញឹកញាប់។
ឧបករណ៍ចម្បងក្នុងការបង្រៀនទៅកាន់និស្សិត គឺការប្រើប្រាស់នៃរូបថតឌីជីថល។ ដោយផ្អែកលើការពិតដែលថាការបង្ហោះរូបថតមានប្រសិទ្ធភាពជាង បើយោងទៅលើល្បឿននៃការភ្ជាប់អ៊ីនធើណែត មាននិស្សិតបីនាក់ បានចូលរួមក្នុងសិក្ខាសាលាដែលមានរយៈពេល មួយអាទិត្យ ដែលពួកគេអាចរៀនអំពីរបៀបថតរូបមូលដ្ឋាន ក៏ដូចជាការបង្ហោះរូបភាពរបស់ពួកគេទៅកាន់ គណនីហ្វ្លិកគ័ររបស់ សាកលវិទ្យាល័យ ។ និស្សិតទាំងបីនាក់មានដូចជា ៖ វ៉ាដាណា លីសាន់ឌ័រ គូរ៉ានីចា និង អាកានេតូ ដែលរៀនក្នុងផ្នែកការអប់រំដើម្បីទំនាក់ទំនងនៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យ។
និស្សិតមកពីសាកលវិទ្យាល័យជនជាតិដើមភាគតិចនៃវេណេស៊ុយអេឡា ចូលរួមក្នុងសិក្ខាសាលា។
ថ្វីបើមានផលវិបាកផ្នែកបច្ចេកទេស ដែលក្រុមនិស្សិតបានជួបប្រទះ ដូចជា ការដាច់ចរន្តអគ្គិសនីម្ដងម្កាល សីតុណ្ហភាពក្ដៅក្នុងបន្ទប់កុំព្យូទ័រ និងទំនាក់ទំនងខ្សែកាប ដែលពេលខ្លះយឺតដូចវារ ប៉ុន្តែនិស្សិតទាំងនោះមានទឹកចិត្តស្ទុះស្ទារជាខ្លាំងក្នុងការរៀនសូត្រពីរបៀបដែលពួកគេអាចដើរតួយ៉ាងសំខាន់ដើម្បីប្រាប់ពីរឿងរ៉ាវរបស់ពួកគេ។ ក្នុងអំឡុងនៃសប្ដាហ៍ ពួកគេអាចខ្ចីកាមេរ៉ាឌីជីថលរបស់សាកលវិទ្យាល័យ និងថតយករូបភាពនៃភូមិរបស់គេ ការងារសហគមន៍ អាហារ និងធម្មជាតិដ៏ស្រស់ស្អាតនៅជុំវិញទីធ្លាសាកលវិទ្យាល័យ។
ខ្លឺមសារទាំងនោះត្រូវបានយកមកប្រើប្រាស់ និងចែករំលែក ដោយផ្នែកទំនាក់ទំនងរបស់សាកលវិទ្យាល័យ ដែលប្រើប្រាស់វែបសាយបណ្ដាញទំនាក់ទំនងសង្គម ដូចជា ធ្វីតទ័រ (@TaucaUIV) និង ហ្វេសប៊ុគ ដើម្បីអាចចូលទៅកាន់អ្នកអានឲ្យបានច្រើនជាងនេះ។ ផែនការនោះគឺ បន្តការងារទាំងអស់នេះ និងដែលនិស្សិតទាំងបី អាចដើរតួរយ៉ាងសកម្មក្នុងការជួយនិស្សិតដទៃទៀត ដែលអាចប្រើប្រាស់អ៊ីនធើណែត ដើម្បីចែករំលែកព័ត៌មានអំពីបទពិសោធន៍ការអប់រំដ៏ពិសេសនេះនៅក្នុងប្រទេសវេណេស៊ុយអេឡា។
បន្ទាន់សម័យ ៖ ដើម្បីមើលឧទាហរណ៍នៃរូបថតរបស់ក្រុមនិស្សិត សូមចូលទៅកាន់ អត្ថបទរូបថត នៅលើ ក្លូប៊ល វ៉យស៍ ។
អត្ថបទនេះមកពី រ៉ាស៊ីង វ៉យស៍ (Rising Voices) ជាគម្រោងរបស់ ក្លូប៊ល វ៉យស៍ ដែលជួយផ្សព្វផ្សាយសារព័ត៌មានប្រជាពលរដ្ឋទៅកន្លែងដែលជាទូទៅមិនមានលទ្ធភាពទទួលបាននូវព័ត៌មានទាំងនេះ។ · អត្ថបទទាំងអស់
1 មតិ